Bitkiler için gerekli on yedi element vardır. Bu elementler bitki yaşamının yapı taşlarıdır. Tüm bu önemli besinler yeterli miktarda olmadan bitkiler gelişemez ve mahsul üretkenliği ciddi şekilde tehlikeye girer. Bu nedenle çiftçiler, ürünlerinin iyi beslendiğinden emin olmalıdır.
Temel bitki besinleri arasındaki potasyum (K)ve ikincil besinlerden olan kükürt (S), magnezyum (Mg) ve kalsiyum (Ca) bitki verimini ve kalitesini önemli ölçüde arttırır. Bu dört besin maddesi ile beslenen mahsuller, verim artışı yanında meyve kalitesinide arttırarak yetiştiricisine daha fazla gelir sağlar.
Bitkilerin yetişme döneminde topraktan aldıkları besinler, hasat ile birlikte ekosistemden ayrılır. Her büyüme mevsiminde bitkiler topraktan yüksek miktarda kükürt, potasyum, magnezyum ve kalsiyum tüketir. Verim ne kadar yüksek ise, gerekli besinlerin alımıda o kadar yüksek olur. Örneğin hasatta iyi bir patates mahsulü yaklaşık 300 kg/ha potasyum (K); 110kg/ha sülfür (S), 20 kg/ha kalsiyum (C) ve magnezyum (Mg) tüketir.
Yüksek verim ve kalite için meyve ve sebze yetiştirmek, topraktaki besin rezervlerini tüketerek toprağı temel besin maddelerinden yoksun bırakılabilir. Bu nedenle, mahsullere yeterli bitki besin maddesi tedariğini ve toprağın canlılığını sürdürmek için besin maddelerinin gübre ve gübre uygulamalarıyla yenilenmesi gerekir.
Unutulmamalıdır ki, mahsulün kalitesi yenilenen besin tedarikine bağlıdır.
İkincil Besin Maddelerinin Rolü
Meyve ve sebze üretiminde kalite, diğer mahsullere göre daha kritiktir. En iyi ekonomik getiriyi sağlamanın anahtarı kalitedir. Boyut, homojenlik, renk, tat veya raf ömrü olsun, kalitenin sağlanmasını sağlamak için yeterli miktarda potasyum ve ikincil besinler gereklidir.
Potasyum (K), tarımsal ürünün verimini ve kalitesini artırır, bitkilerin hastalıklara, zararlılara, soğuk ve kuraklık streslerine ve diğer olumsuz koşullara direnme kabiliyetini artırır. Güçlü ve sağlıklı bir kök sisteminin gelişmesine yardımcı olarak azot (N) ve diğer besin maddelerinin alım ve kullanım etkinliğini artırır.
Kükürt (S), her canlı hücrenin bir parçasıdır ve amino asitlerin ve proteinlerin sentezi için gereklidir. Kükürt ayrıca fotosentezde ve mahsulün kışa dayanıklılığında da önemlidir. Baklagil bitkilerinde azot (N) fiksasyonu için kükürte (S) ihtiyaç vardır.
Magnezyum (Mg), klorofil molekülünün temel bir bileşenidir ve her molekül % 6.7 mg içerir. Fotosentez, hücre bölünmesi, protein oluşumu fosfat metabolizması, bitki solunumu ve çeşitli enzim sistemlerinin aktivasyonu için gereklidir.
Kalsiyum (C), uygun bitki hücre bölünmesinden ve hücre duvarlarının güçlendirilmesinden sorumludur. Enzim sistemlerini aktive eder, nitrat-nitrojeni proteinlere dönüştürmeye yardımcı olur ve gelişmiş hastalık direncine katkıda bulunur. Yeterli kalsiyum (Ca)olmadan kökler, bozulmuş aktivite ile bodur hale gelir. Domateste çiçek burnu çürüklüğü, karpuzda, kirazda ve diğer meyvelerde çatlaklar, patateste iç kahverengi lekesi gibi hastalıklar düşük kalsiyum (Ca) tedarikinden kaynaklanır.
İlgili Ürünler
Polisülfat, içeriğinde kükürt, potasyum, magnezyum ve kalsiyum bulunduran çok besinli bir gübre çeşitidir. Polisülfat düşük karbon izine sahip doğal bir mineral olma özelliği ile organik tarımada uygundur.
Polisülfat dört besin içerir: Kükürt, magnezyum, potasyum ve kalsiyum. Polisülfat, tümü sülfat (SO4) formunda olan bir sülfür (% 48 SO3), potasyum (% 14 K2O), magnezyum (% 6 MgO) ve kalsiyum (%17 CaO) bileşimine sahiptir. Gübre, toprak solüsyonunda sabit bir şekilde çözünür ve böylece tüm besin maddelerinin büyüme döneminde bitki alımı için hazır olmasını sağlar.
Doğal bir kristal olduğundan, toprağa uygulandıktan sonra besinlerini kademeli olarak serbest bırakan benzersiz bir çözünme modeline sahiptir. Polisülfatın uzun süreli salınım özelliği, içerdiği dört besin açığa çıktıkça, büyüyen mahsul için sürekli taze bir kaynak sağladıkları anlamına gelir. Bu serbest bırakma modeli, mahsullerin besin ihtiyaçlarına mükemmel bir şekilde uyar ve kullanılmayan besin maddelerinin yağmur veya sulama yoluyla topraktan ve su yollarına yıkanmasıyla oluşan sızma riskini en aza indirir.
Polisülfat meyve ve sebze yetiştiriciliğinde ihtiyaç duyulan tüm kükürt (S), magnezyum (Mg) ve kalsiyumu (Ca) sağlayabilmenin yanında; potasyumun ihtiyacınında büyük bir kısmına cevap verebilir. Klor oranının düşük olmasından sebebiyle tuzluluk endeksi çok düşüktür ve nötr olan Ph seviyesi ile toprağın ph’ını etkilemez.
Küresel olarak yapılan denemelerde, polisülfatın meyve ve sebzeler üzerinde iyi ve kaliteli verim verdiği ispatlanmıştır.
Fransa, Almanya, Hollanda, İsveç, İngiltere, İsrail, Çin, Peru, Malezya ve Brezilya dahil olmak üzere 31 farklı ülkede 57 mahsul için 700'den fazla yapılan denemelerde çok olumlu sonuçlar alındı. Artık giderek daha fazla çiftçi, ürün gübreleme programlarına düzenli olarak polisülfatı dahil ediyor.
Örneğin, Uluslararası Potas Enstitüsü tarafından Çin'in iç Moğolistan şehrinde patates yetiştiriciliğinde potasyum sülfat yerine kullanılan polisülfat sayesinde verimde %21’lik artış elde edildi. Ayrıca Çin'in, Guandong eyaletinde, çiftçilerin olağan uygulamaları ile yetiştirilen kabaklara uygulanan polisülfat ile verimlilik %16 arttırılmıştır.Yine polisülfatın biberde yapılan uygulamalarında da %19 luk verim artışıyla; polisülfatın biber için etkili bir magnezyum kaynağı olduğu ortaya çıkmıştır.
Almanya'da polisülfat uygulamasıyla yetiştirilen patateslerde verim %11; ve patates içeriğinde bulunan nişastanında %4 arttığı görülmüştür.
Hindistan'da Polisülfat, çiftçilerin olağan gübre uygulamasına kıyasla domateste likopen ve askorbik asit içeriklerini sırasıyla % 31 ve% 21; soğanda ise verimi %38 arttırmıştır.
Çin'deki çilekte yapılan bir başka deneme, polisülfatın klasik gübrelere kıyasla aynı miktarda potasyum (K) ilave edildiğinde, toplam asitlikte, tatta, meyve başına ortalama ağırlıkta, bitki başına meyve sayısında önemli bir artış olduğunu görüldü.